Ben verdient zijn brood, en dat van anderen, door dagelijks voor eigen rekening te doden. Hij doodt bejaarden, postbodes enz.
Maar nooit of te nimmer valt hij de échte rijken aan: ´Want zie je, een kleine kwibus maakt geen lawaai. Als je een walvis doodt krijg je de Groenen, Greenpeace en kapitein Cousteau tegen. Roei je echter een school sardienen uit, dan durf ik bijna te zeggen dat ze je helpen om ze in te blikken.´
Ben geeft een filmploeg toestemming gegeven om hem te volgen en vrolijk en geduldig legt hi hen uit hoe hij te werk gaat.
Wanneer er geleidelijk aan een vriendschap tot stand komt, wordt de ploeg langzaam maar zeker medeplichtig.
Een film met een bijtende humor en verbijsterende beelden.