Het is 16 oktober 1793.
Marie-Antoinette zit in haar cel in de Conciergerie. Het is de laatste dag van haar leven. Over een paar minuten zal ze naar het Place de la Concorde worden geleid om te worden onthoofd.
Terwijl de beul en zijn assistenten al bezig zijn haar haren af te knippen, denkt ze terug aan vroeger. "Als ze geen brood hebben, moeten ze maar gebak eten!"
Het is een beruchte zin die Marie-Antoinette in werkelijkheid nooit heeft uitgesproken. En zo is er tot op de dag van vandaag over Marie-Antoinette heel wat afgefantaseerd.
Iedereen ziet haar anders: als een onschuldige Hollywood-achtige tiener, een door seks geobsedeerde lesbienne, een Oostenrijkse spionne of een koningin die zich niets aantrok van de ellende van haar volk.
Maar wat is nu het ware verhaal van de laatste Franse koningin, die bij haar aankomst in Versailles nog werd toegejuicht door heel Frankrijk maar later de verpersoonlijking werd van een gehaat regime?
Deze op locatie in Versailles gemaakte film vertelt het verhaal van de laatste jaren van een absolute maar ook op sterven na dode monarchie.