Ergens in gevangenis zit William Lamers, als laatste gevangene, in zijn dodencel te wachten op zijn executie.
Hij werd voor moord veroordeeld tot executie door middel van een gifinjectie.
Hij wil zijn laatste woorden zeer nuttig gebruiken en aangezien de wet hiervoor geen maximumlengte heeft vastgesteld zal hij dit juridische vacuüm gebruiken om zich in een ultieme monoloog te storten, met de hoop zijn straf te ontlopen.
Zo wordt zijn executie in plaats van een formaliteit een ongelooflijk mediacircus en een heet politiek hangijzer.