Na de populaire verfilming van Jan Vanderheyden en Edith Kiel uit 1934, komt de klassieker van Ernest Claes terecht bij Robbe de Hert, boegbeeld van het linkse filmerscollectief Fugitive Cinema.
Zijn Witte van Sichem wordt een schrijnend portret van de armoedige levensomstandigheden in het landelijke Vlaanderen van 1900.
Lewie Verheyden krijgt īmeer slaag dan etenī, en wanneer er geen school is, dan is er het labeur op het land bij de tirannieke boer Coene.
Uit onvrede met de realiteit haalt de witte kwajongenstreken uit die hem evenwel steevast een pak slaag opleveren.
In literatuur en verbeelding vindt hij een kortstondige vluchtroute uit de harde realiteit.
Even maar, want dan eisen het grauwe heden en de uitzichtloze toekomst opnieuw hun rechten.